W dniu 16.05.2025 na plantacji cebuli z siewu ozimego, uprawianej w województwie łódzkim w powiecie łowickim, w miejscowości Zduny, stwierdzono pierwsze objawy choroby bakteryjnej. Obserwowanymi symptomami były: żółknięcie, gnicie i zasychanie liści szczypioru oraz gnicie łusek wewnętrznych cebuli, widocznych po jej przekrojeniu.

Na podstawie obserwacji prowadzonych w Sadzie Doświadczalnym Instytutu Ogrodnictwa – PIB w Dąbrowicach, w pseudotecjach Venturia inaequalis stwierdzono wyraźne zmniejszenie liczby askospor w owocnikach sprawcy parcha (do wysiewu pozostało mniej niż 30% askospor).

Mszyca morelowa (Myzus (Nectarosiphon) mumecola (MATSUMURA, 1917)) (Hemiptera: Aphididae) to inwazyjny w Europie gatunek troficznie związany głównie z morelą (Armeniaca SCOP. = Prunus armeniaca L.). Gatunek pochodzi z Dalekiego Wschodu (Japonia, Chiny, Tajwan i wschodnia Syberia), ale znany jest również z obszaru Indii. Jego pierwsze stwierdzenie w Europie miało miejsce we Włoszech w 2016 roku. Od tego momentu obserwuje się kolejne notowania tej mszycy w innych krajach (Węgry, Serbia, Austria, Niemcy) oraz szybką ekspansję zwłaszcza w regionach, gdzie uprawiane są morele. Główny Inspektorat Ochrony Roślin i Nasiennictwa już w 2019 roku w Raporcie nt. nowych zagrożeń fitosanitarnych dla Polski z dnia 17.01.2019 informował o możliwości pojawienia się tego agrofaga w Polsce.

Wiosenne obserwacje polowe stanu fitopatologicznego upraw zbóż wskazują na niższe, w porównaniu do poprzedniego sezonu wegetacyjnego, nasilenie występowania podejrzanych objawów, które sugerowałyby możliwość infekcji wirusowych. Jednakże wyniki laboratoryjnych testów diagnostycznych zebranych próbek roślin potwierdziły obecność tych patogenów. Wykazano, że wirusy: żółtej karłowatości jęczmienia (barley yellow dwarf virus, BYDV) oraz karłowatości pszenicy (wheat dwarf virus, WDV), pomimo zastosowanej ochrony chemicznej upraw przed nalotami mszyc, wystąpiły w kilku lokalizacjach, w wysokim natężeniu.

Oprzędziki to chrząszcze należące do rodziny ryjkowcowatych (Curculionidae) z której wywodzi się także wiele innych gatunków szkodliwych, jak np. chowacze, szarki czy opuchlaki. W Polsce większe znaczenie gospodarcze ma kilka gatunków oprzędzików (pręgowany, szary, łubinowy, grochowy i kilka innych), które zaliczane są obecnie do dwóch rodzajów: Sitona i Charagmus. Dorosłe chrząszcze osiągają, w zależności od gatunku, długość od 5 do 10 mm. Ich ciało jest wydłużone, obłe, a głowa zakończona krótkim i tępo zakończonym ryjkiem. Skierowano zwykle do przodu czułki zakończone są niewielką buławką. W ubarwieniu chrząszczy dominują różne odcienie szarości i brązu, dające znakomite maskowanie na powierzchni gleby – zaniepokojone owady zwykle spadają z roślin i nieruchomieją, stając się prawie niemożliwymi do zauważenia. Larwy oprzędzików mają kształt pogrubionej litery „C”, są beznogie, jasne, z wyraźnie wyodrębnioną brązową głową.

Na podstawie obserwacji prowadzonych w Sadzie Doświadczalnym Instytutu Ogrodnictwa – PIB w Dąbrowicach, w blisko 20% pseudotecjów Venturia inaequalis stwierdzono, jedynie pojedyncze askospory.

Komunikat MRiRW na PSA w sprawie obniżenia NDP/MRL dla substancji czynnej acetamipryd:

Na podstawie obserwacji prowadzonych w Instytucie Ogrodnictwa – PIB w Skierniewicach, w powietrzu kwatery jabłoni niechronionych przed parchem jabłoni, w dniach 24 kwietnia (godz. 22:00) i 25 kwietnia 2025 r. (godz. 11:00) stwierdzono masowe wysiewy askospor Venturia inaequalis. 

Na podstawie obserwacji prowadzonych w Sadzie Doświadczalnym Instytutu Ogrodnictwa – PIB w Dąbrowicach, w ponad 1/2 pseudotecjów Venturia inaequalis stwierdzono dojrzałe askospory, potencjalnie gotowe do wysiewu w powietrze sadu.